Incoterms to zbiór międzynarodowych reguł, określających warunki kupna i sprzedaży, których stosowanie jest szeroko przyjęte na całym świecie. Zostały one opublikowane w 1936 roku i stanowią zestaw 11 reguł definiujących, kto jest za co odpowiedzialny podczas międzynarodowych transakcji. Określają podział wszystkich czynności, ryzyka i kosztów dotyczących transakcji pomiędzy sprzedającym i kupującym. Obecnie obowiązującą wersją Incoterms® to wersja 2020.
Zbiór reguł incoterms 2020:
- EXW(EX Works – Z zakładu),
- FCA(Free Carrier – Dostarczone do przewoźnika),
- CPT (Carriage Paid To – Przewóz opłacony do),
- CIP(Carriage and Insurance Paid To – Przewóz i ubezpieczenie opłacone do),
- DPU(Delivered at Place Unloaded – Dostarczone do miejsca wyładowane),
- DAP(Delivered at Place – Dostarczone do miejsca),
- DDP(Delivered Duty Paid – Dostarczone cło opłacone),
- FAS(Free Alongside Ship – Dostarczone wzdłuż burty statku),
- FOB(Free On Board – Dostarczony na statek),
- CFR (Cost and Freight – Koszt i fracht),
- CIF(Cost Insurance and Freight – Koszt ubezpieczenie i fracht).
EXW:
Reguła ta oznacza minimum obowiązków po stronie sprzedającego i maksimum po stronie kupującego. Kupujący pokrywa praktycznie wszystkie koszty oraz organizuje transport. Ryzyko przekazane jest w momencie udostępnienia towaru kupującemu na terenie magazynu sprzedającego.
Sprzedający:
– postawienie towaru w uzgodnionym miejscu i czasie do dyspozycji kupującego,
– sporządzenie i wysłanie faktury handlowej,
– zawiadomienie kupującego, gdzie i kiedy towar zostanie postawiony do jego dyspozycji,
– kontrola jakościowa, mierzenie, ważenie, liczenie,
– opakowanie towaru i jego znakowanie.
Kupujący:
– przyjęcie towaru, kiedy zostanie on dostarczony przez sprzedającego (w określonym miejscu oraz dniu),
– ryzyko utraty lub zniszczenia towaru oraz dodatkowe koszty występujące po dostarczeniu towaru przez sprzedającego,
– zakup towaru,
– załatwienie licencji i formalności celnych w kraju eksportu, importu oraz tranzytu,
– dodatkowe koszty związane z nieodebraniem towaru,
– koszty za cła, podatki i inne opłaty.
FCA:
Sprzedający dostarcza gotowe towary pierwszemu przewoźnikowi, wskazanemu przez kupującego w oznaczonym miejscu, ponosi on również koszt dostarczenia towarów we wskazane miejsce. Towary są po odprawie celnej. Ryzyko przekazane jest w momencie przekazania towaru wskazanemu przewoźnikowi.
Kupujący:
– zakup towaru,
– załadunek w porcie docelowym i wyładunek w porcie macierzystym,
– fracht,
– zawiadomienie sprzedającego o dacie i miejscu, w którym towar ma być dostarczony przewoźnikowi,
– koszty od momentu postawienia towaru do dyspozycji przewoźnika (koszty cła, podatku, koszty formalności celnych, ubezpieczenie i inne opłaty)
– koszty wynikające z niewyznaczenia przewoźnika, nieprzyjęcia towaru przez przewoźnika,
– koszty kontroli przedwysyłkowej towaru,
– koszty uzyskania potrzebnych dokumentów przy imporcie lub tranzycie towaru.
Sprzedający:
– koszty dostarczenia towaru przewoźnikowi wyznaczonemu przez kupującego,
– koszty sporządzenia i wysłania faktury handlowej,
– koszty uzyskania licencji eksportowej, upoważnień, koszty podatku, cła i innych oficjalnych opłat związanych z eksportem,
– koszty zawiadomienia kupującego, że towary zostały dostarczone przewoźnikowi lub nieprzyjęte przez niego w uzgodnionym czasie,
– koszty dostarczenia dokumentu świadczącego o dostawie towaru,
– koszty kontroli jakościowej, mierzenia, ważenia, liczenia,
– koszty opakowania i jego znakowania wymagane do przewozu.
CPT:
Sprzedający dostarcza towary do wskazanego przewoźnika i ponosi koszt transportu do określonego miejsca przeznaczenia. Kupujący ponosi koszty pojawiające się po dostarczeniu towarów do określonego miejsca przeznaczenia. Ryzyko jednak przechodzi na kupującego w momencie przekazania towarów pierwszemu przewoźnikowi.
Sprzedający:
– dostarczenie towaru przewoźnikowi,
– sporządzenie i wysłanie faktury handlowej,
– uzyskanie licencji eksportowej, upoważnień,
– koszty podatku, cła oraz inne opłaty związane z eksportem, koszty eksportowych formalności celnych,
– zawiadomienie kupującego o dostarczeniu i powierzeniu towaru przewoźnikowi,
– zawarcie umowy przewozu, frachtu, załadunku towaru, a także opłaty za rozładunek w miejscu przeznaczenia,
– dostarczenie dokumentu transportowego,
– kontrola jakościowa, mierzenie, ważenie, liczenie,
– koszty opakowania i jego znakowania niezbędnego do przewozu.
Kupujący:
– zakup towaru,
– zawiadomienie sprzedającego o terminie wysyłki towaru i miejscu przeznaczenia,
– uzyskanie licencji importowej, upoważnień, formalności celnych,
– opłaty celne, podatki, inne opłaty związane z tranzytem i importem,
– kontrola przedwysyłkowa towaru,
– uzyskanie dokumentów potrzebnych przy imporcie lub tranzycie towaru.
CIP:
Towary uznaje się za dostarczone w momencie przekazania ich pierwszemu przewoźnikowi, natomiast cały transport i ubezpieczenie opłacane są przez sprzedawcę. W porównaniu do formuły CPT zakres obowiązków sprzedającego jest rozszerzony o obowiązek zawarcia umowy ubezpieczenia i pokrycia jego kosztów. Ryzyko przekazane jest w momencie, gdy towary zostaną przekazane pierwszemu przewoźnikowi.
Sprzedający:
– dostarczenie towaru przewoźnikowi,
– sporządzenie i wysłanie faktury handlowej,
– uzyskanie licencji eksportowej, upoważnień, koszty podatku, cła, inne opłaty związane z eksportem,
– zawarcie umowy przewozu towaru do miejsca przeznaczenia i ubezpieczenie,
– wyładunek w miejscu przeznaczenia,
– zawiadomienie kupującego o dostarczeniu towaru przewoźnikowi,
– dostarczenie dokumentu transportowego,
– koszty kontroli jakościowej, mierzenia, ważenia, liczenia,
– koszty opakowania i znakowania.
Kupujący:
– zakup towaru,
– zawiadomienie sprzedającego o wymaganym terminie wysyłki towaru i miejscu przeznaczenia,
– uzyskanie licencji importowej, upoważnień, koszty formalności celnych,
– koszty związane z towarem od chwili dostarczenia go na statek, które nie są zawarte we frachcie,
– koszty kontroli przedwysyłkowej towaru,
– koszty uzyskania dokumentów potrzebnych kupującemu przy imporcie
DPU:
Sprzedawca odpowiada za towar aż do czasu jego rozładunku i ponosi wszelkie ryzyko związane z eksportem towaru oraz dostarczeniem go do uzgodnionego miejsca docelowego. Sprzedawca dostarcza towar, a jednocześnie ryzyko i koszty przechodzą na kupującego. DPU jest jedyną regułą Incoterms, która wymaga od sprzedawcy rozładunku towaru w miejscu dostawy.
Sprzedający:
– dostawa towaru wraz z fakturą handlową zgodnie z umową sprzedaży i innymi powiązanymi dokumentami,
– rozładowanie towaru,
– udostępnienie kupującemu, na jego koszt, wszystkich dokumentów niezbędnych do przejęcia towaru,
– pakowanie i znakowanie towarów,
– informowanie kupującego o sprawach związanych z odbiorem towaru,
– rozładunek towaru w miejscu dostawy.
Kupujący:
– przeprowadzenie i opłacenie odprawy importowej,
– informowanie o wszystkich wymogach bezpieczeństwa związanych z transportem, nazwą statku, punktem załadunku i możliwą datą dostawy w terminie uzgodnionym w umowie.
DAP:
Sprzedawca pokrywa opłaty związane z dostarczeniem towaru do określonego miejsca docelowego z wyjątkiem opłat importowych i ponosi wszelkie ryzyko aż do momentu, w którym towar jest gotowy do rozładunku przez nabywcę.
Sprzedający:
– dostarcza fakturę handlową i inne wymagane dokumenty,
– dostarcza towary gotowe do rozładunku w wyznaczonym miejscu i we wskazanym terminie,
– ponosi odpowiedzialność za uszkodzenie lub utratę towarów,
– zawiera umowę lub organizuje transport towarów we wskazanym miejscu na własny koszt,
– przeprowadza i pokrywa koszty wszystkich odpraw eksportowych i tranzytowych, pomaga kupującemu w odprawie importowej,
– waży towar, liczy, pakuje,
– dostarcza kupującemu dokumenty upoważniające go do przejęcia towaru,
– nie jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia.
Kupujący:
– płaci cenę towaru zgodnie z umową sprzedaży,
– podejmuje dostawę towaru,
– akceptuje dokumenty dostarczone przez sprzedawcę (aby móc towar odebrać),
– przyjmuje odpowiedzialność za uszkodzenie lub utratę towarów od momentu ich dostarczenia,
– przeprowadza odprawę importową, pokrywa jej koszt, a także pomaga sprzedawcy w odprawie eksportowej,
– informuje sprzedawcę o wyznaczonym porcie / miejscu dostawy, rodzajach środków transportu i dacie dostawy,
– nie jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia, ale musi dostarczyć informacje w tym celu na żądanie sprzedającego.
DDP:
Reguła ta oznacza najszerszą odpowiedzialność sprzedającego. Określa warunki dostawy, w przypadku których wszystkie koszty i całe ryzyko związane z dostawą towarów jest ponoszone przez sprzedawcę. Sprzedawca opłaca również wszystkie cła i podatki, włącznie z tymi które powstają w kraju odbiorcy.
Sprzedający:
– dostarcza towar oraz wszelkie potrzebne dokumenty do uzgodnionego przez obie strony miejsca docelowego w wyznaczonym terminie,
– odpowiednio pakuje i oznakowuje towar,
– przekazuje kupującemu wszelkie informacje/dokumenty wymagane do umożliwienia kupującemu odbioru towarów.
Kupujący:
– odbiera towar,
– nie ma obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia, jednak musi przekazać sprzedawcy informacje potrzebne do uzyskania ubezpieczenia,
– jest zobowiązany pomóc sprzedającemu w pozyskaniu dokumentacji związanej z importem, eksportem, tranzytem,
– jeśli obie strony ustalą, że kupujący jest zobowiązany do wyznaczenia czasu i miejsca dostawy, to musi z odpowiednim wyprzedzeniem zawiadomić o tym sprzedającego.
FAS:
Odpowiedzialność za dostawę sprzedającego kończy się w momencie dostarczenia towarów do burty statku w oznaczonym porcie nadania. Sprzedający odpowiada za dopełnienie formalności związanych z wywozem. Od tego momentu wszelkie koszty oraz ryzyko związane z towarem zostaje przeniesione na kupującego. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego.
Sprzedający:
– dostarcza towar wraz z fakturą handlową zgodnie z umową sprzedaży i innymi powiązanymi dokumentami,
– dostarcza towary wzdłuż burty statku zgodnie z podanym wcześniej terminem i we wskazanym przez kupującego porcie,
– informuje kupującego o dostarczeniu towarów,
– na swój koszt dostarcza dokument potwierdzający dostarczenie towaru kupującemu,
– udziela pomocy kupującemu, ryzyko i koszt, w uzyskaniu dokumentów niezbędnych przy imporcie i tranzycie,
– opakowanie i oznakowanie towarów,
– przestrzega wszelkich wymogów bezpieczeństwa związanych z transportem aż do dostawy towarów kupującemu.
Kupujący:
– zawiera umowę przewozu z określonego portu statku,
– udziela pomocy sprzedającemu, ryzyko i koszt, w uzyskaniu dokumentów niezbędnych przy eksporcie,
– musi powiadomić sprzedawcę o wszelkich wymogach bezpieczeństwa związanych z transportem, nazwą statku, punktem załadunku i ewentualnym terminie dostawy w uzgodnionym w umowie terminie.
FOB:
Odpowiedzialność za dostawę sprzedającego kończy się w momencie przekroczenia burty statku przez towar. Do tego momentu sprzedający ponosi też wszystkie koszty załadunku i ryzyko. Sprzedający musi dopełnić formalności związane z wywozem. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego. Jeżeli nie chodzi o transport morski, strony powinny stosować FCA.
Sprzedający:
– dostarcza towar i fakturę,
– umożliwia i pomaga w uzyskaniu dokumentu przewozowego,
– wyznacza osobę odpowiedzialną za załadunek towaru do pojazdu nabywcy towaru,
– odpowiada za przygotowanie towaru do załadunku,
– dostosowuje towar na eksport oraz ponosi ryzyko i koszty, które się z tym wiążą.
Kupujący:
– formalności związane z importem towarów oraz ich transportem,
– ryzyko związane z utratą lub uszkodzeniem towaru,
– zawarcie umowy o przewóz,
– formalności tranzytowe i dostosowanie towaru do importu,
– zlecanie transportu,
– przyjęcie dostawy towaru w uzgodnionym wcześniej w umowie miejscu.
CFR:
Dostawa zostaje uznana za zrealizowaną w momencie załadunku towaru na statek przewoźnika wskazanego przez sprzedającego. Sprzedający ponosi koszt dostawy i frachtu do wskazanego miejsca, ryzyko powiązane z utratą lub uszkodzeniem, jak również koszty dodatkowe pojawiające się po chwili dostawy przeniesione są ze sprzedającego na kupującego. Sprzedający musi dopełnić formalności związane z wywozem. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego.
Sprzedający ponosi koszty:
– załadunku w miejscu rozpoczęcia transportu,
– opłat celnych w kraju, w którym rozpoczyna się transport,
– transportu towarów do portu,
– opłat portowych w porcie rozpoczęcia transportu,
– podatku w kraju wytworzenia produktu,
– opakowania towaru,
– kontroli jakości towaru, zważenia, zmierzenia i liczenia towaru,
– dostarczenia dokumentu transportowego wystawionego na docelowy port przeznaczenia towaru oraz jego kopii elektronicznej,
– ryzyko do momentu przekroczenia przez towar burty statku.
Kupujący jest odpowiedzialny za poniesienie kosztów:
– opłat w porcie macierzystym,
– ubezpieczenia podczas transportu,
– transportu od portu macierzystego do siedziby,
– rozładunku w porcie macierzystym,
– opłat celnych w kraju docelowym,
– podatków w kraju docelowym,
– zawiadomienia sprzedającego o wymaganym terminie wysyłki towaru oraz porcie przeznaczenia,
– uzyskania licencji importowej niezbędnej do transakcji oraz koszty działań celno-importowych,
– kontroli przedwysyłkowej towaru o ile nie jest ona wymagana w kraju rozpoczęcia transportu.
CIF:
Dostawa zostaje uznana za zrealizowaną w momencie załadunku towaru na statek. Sprzedający ponosi koszty dostawy i frachtu do wskazanego miejsca przeznaczenia. Ryzyko utraty i uszkodzenia tak samo jak w CFR. Sprzedający jest odpowiedzialny również za zawarcie umowy i opłacenie kosztu ubezpieczenia towaru od ryzyka utraty/uszkodzenia na rzecz kupującego. Sprzedający musi dopełnić formalności związane z wywozem. Termin może być używany wyłącznie w odniesieniu do transportu morskiego.
Sprzedający:
– jest zobowiązany zawrzeć umowę przewozu towarów do oznaczonego portu przewozu na swój koszt,
– zawiera i opłaca koszty umowy frachtowej,
– odpowiada za załadunek towarów na statek,
– jest zobowiązany do zawarcia umowy ubezpieczenia i dostarczenie jej do kupującego,
– jest odpowiedzialny za dokonanie odprawy eksportowej i poniesienie związanych z tym kosztów.
Kupujący:
– jest odpowiedzialny za uszkodzenie towaru oraz kradzież, po tym jak towar zostanie załadowany na statek
– zobowiązany do poniesienia kosztów wymaganych przy uzyskaniu świadectwa pochodzenia, dokumentów konsularnych oraz importowych opłat celnych,
– informuje sprzedawcę o wyznaczonym porcie, nazwie statku i terminie dostawy,
– organizuje odprawę importową i ponosi związane z tym koszty,
– pozyskuje dokumenty lub przekazy elektroniczne, potrzebne kupującemu przy imporcie lub tranzycie towaru.